Help, ik twijfel!
Over keuzestress, advies moeheid en innerlijk weten

Je kent het wel.

Je zit met een knoop in je maag. Je hebt er al met drie mensen over gepraat, een lijstje gemaakt met pro’s en contra’s, nog eens gepraat, misschien een podcast geluisterd...

En toch weet je het nog steeds niet.

Twijfel kan stilletjes beginnen, een klein stemmetje dat zegt “ben je wel zeker?” maar groeit vaak uit tot een dikke mistige muur.

En vreemd genoeg… hoe meer advies je krijgt, hoe erger het wordt, nietwaar 😎

Hoogtijd om hierover een blog te schrijven dacht ik, en efkes kaderen waarom we zoveel twijfelen, waarom goedbedoeld advies soms alleen maar voor meer verwarring zorgt, en hoe je opnieuw kan vertrouwen op iets wat je onderweg misschien een beetje bent kwijtgeraakt: namelijk, je eigen innerlijk weten.

Here we go…

Waarom twijfelen we zo hard?

Keuzes maken doen we elke dag en dat weten we allemaal.
En nogal veel ook: want volgens onderzoekers van Cornell University maken we gemiddeld zo’n 35.000 keuzes per dag. Dat is van “welk beleg op je boterham” tot “blijf ik nog in deze job?” en alles daartussen.

Geen wonder dus dat ons hoofd soms zegt: “ik weet het even niet meer”.
Dat heet ook wel decision fatigue: keuzemoeheid.
Hoe meer keuzes je moet maken, hoe vermoeider je brein raakt. En hoe groter de kans dat je of impulsief beslist, of gewoon alles uitstelt.

Wat ook meespeelt?
We willen het vaak zo goed doen, laat ons zeggen het perfectionisme… Zeker als het over iets belangrijk gaat. Geen foute beslissing nemen. Geen spijt krijgen. Het wat als syndroom ;-)

En dus blijven we twijfelen.
Want zolang we niet kiezen, kan het ook niet misgaan. Toch?

Waarom advies krijgen het vaak alleen maar erger maakt

Op het eerste gezicht lijkt het logisch: je weet het niet, dus je vraagt raad.
Een vriendin, je partner, een collega die “dit ook al heeft meegemaakt”…
En wat krijg je dan? Een mening. Of vijf. Soms zelfs met extra overtuigingskracht.

Maar in plaats van helderheid voel je het tegenovergestelde: Yep… nog meer twijfel.
Want wat zij zeggen klinkt misschien logisch, maar klopt het ook voor jou?

Je ziet het trouwens overal gebeuren.
In Facebookgroepen worden de meest persoonlijke dilemma’s gedeeld: van “welke laptop raden jullie aan?” tot “moet ik mijn relatie beëindigen?”.
En dan komen de reacties.
Van mensen die het hele verhaal niet kennen, maar wel een uitgesproken mening hebben.
Tja… hoe kun je nu advies geven over iemands leven, als je hun context, geschiedenis of dynamiek niet kent?

Zelf heb ik het ook moeten leren.
Vroeger sprong ik van de hak op de tak als het over beslissingen ging. Ik besliste op basis van enthousiasme, of net in een soort paniekreactie.
Sinds ik Human Design heb leren kennen, weet ik dat ik best wacht op helderheid, ik ben iemand met emotionele autoriteit, wat betekent dat ik nogal emotionele golven en pieken kan ervaren.
Gelukkig weet mijn man dat intussen ook. dan ga ik in gesprek en dan stelt mijn man vragen, op die manier kan ik alles efkes laten bezinken tot het helder wordt, zo wordt ik niet beïnvloed door zijn mening maar blijf ik trouw aan de mijne. 

Van twijfel naar innerlijk weten

We zijn zo gewend geraakt aan zoeken buiten onszelf.
Iemand moet het toch weten? Er moet toch ergens een juist antwoord zijn?

Maar wat als het niet gaat over het juiste antwoord?
Wat als het gaat over het juiste ritme… voor jou?

Sommige mensen weten snel wat ze willen. Anderen hebben tijd nodig. Sommigen moeten er even over praten. Of het voelen zakken. Of het eerst nog eens uitstellen.
En da’s allemaal oké.

Wat ik gemerkt heb, is dat beslissingen die echt kloppen, meestal niet luid binnenkomen.
Ze zijn rustig. Eenvoudig. Niet per se logisch, maar wel juist.

En dat vraagt iets wat we niet vaak oefenen: luisteren naar ons lichaam.
Even niet nog een lijstje maken. Niet nog een podcast luisteren. Maar gewoon: ruimte laten om te voelen wat jij diep vanbinnen eigenlijk al weet.

Dat is trouwens ook hoe ik mijn klanten begeleid.
Ik neem nooit een beslissing in hun plaats, want dat zou absoluut niet kloppen met wie ik ben en hoe ik werk.
Wat ik wel doe zijn oplossingen aanreiken. Geen standaardformules, wel voorstellen die passen bij wie zij zijn.
Daar ligt ook mijn kracht: snel zien wat klopt, waar het wringt, en wat wel zou kunnen werken.

En dan is het aan hen om in te voelen: is dit juist voor mij?
Niet omdat ik het zeg, maar omdat het vanbinnen stil wordt als ze eraan denken.

Zo hoeft twijfel niet langer iets te zijn waar je vanaf wil, maar iets dat je even mag meenemen… tot het vanzelf verdwijnt.

Wat als je bleef twijfelen… maar op een gezondere manier?

Twijfel hoeft niet weg.
Soms is het gewoon een teken dat je even moet vertragen. Of dat je systeem op tilt slaat van alles wat er op je afkomt.
Dat is niet fout. Dat is menselijk.

Misschien hoef je dus niet altijd te streven naar de “juiste” keuze, maar naar een keuze die rustig aanvoelt. Die klopt voor jou, op dit moment.
En misschien hoef je dat ook niet alleen te doen.

Soms is het al genoeg dat iemand met je mee kijkt, zonder oordeel.
Dat je hardop mag denken. Iemand die niet komt zeggen wat je moet doen, maar wel wat mogelijk is.

En als jij daar even nood aan hebt…

Dan ben je welkom.
Ik plan af en toe korte gesprekken in waarin je gewoon mag zijn waar je bent.
Of het nu gaat over werk, keuzes, ondernemen, structuur, richting of… gewoon een vol hoofd.
We brengen het samen weer een beetje terug naar eenvoud.

→ Kies hier gerust een moment in mijn agenda.

Misschien blijf je nog even twijfelen.
Misschien wordt het straks wel helder.
Of misschien voel je diep vanbinnen al lang wat juist is… maar durf je het nog niet helemaal te volgen.

Wat het ook is, weet: je hoeft het niet allemaal zeker te weten.
Soms is voelen al genoeg.

“Je hoeft het niet zeker te weten om te voelen wat juist is.”

#persoonlijkeontwikkeling #zelfvertrouwen #keuzesmaken #intuïtie #mindset #zelfzorg #ondernemen #stressmanagement #twijfel #mentalegezondheid